By Rosalynn Carter, niezapomniana pierwsza dama USA, odchodzi w wieku 96 lat
Żegnając Rosalynn Carter, Ikonę i Partnerkę
Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość, że Rosalynn Carter, uosobienie siły, subtelności i oddania, przekroczyła ostatni próg życia, zamykając rozdział historii, który był nie tylko świadectwem jej osobistej klasy, ale i nieocenionego wkładu w dzieje Stanów Zjednoczonych. Z sercem przepełnionym wdzięcznością, harmiderem emocji i nieszczęsnym przygnębieniem, przyglądamy się jej dziedzictwu, które wyrasta wysoko ponad przeciętność, osiągając wybitność z niezachwianą godnością.
Przedłużenie samego prezydenta, to określenie, dalekie od przesady, trafnie oddało istotę tej urodzonej w 1927 roku kobiety, która sercem i umysłem poświęciła się służbie obok swojego męża, Jimmy’ego Cartera. W pałacu prezydenckim nie była tylko cichą figurą w tle, lecz pełnoprawnym uczestnikiem, głosem pełnym przekonania i przewodnikiem w korytarzach władzy, mającym wpływ na kształt wielu polityk oraz strategii.
Kiedy dyskrecja kroczy ramie w ramię z wpływem
Nadzwyczaj pragmatyczna, miała znamienne zdolności do budowania mostów nawet w najbardziej zawikłanych politycznych labiryntach, dzięki czemu jej działalność, chociaż czasem pozostawała w cieniu medialnego zgiełku, miała wielowarstwowe konsekwencje. Nie lada gratką dla historyków będzie zwłoki analizowanie jej ruchów i decyzji, które pociągały za sobą znaczące efekty, nie tylko w białym domostwie, ale na arenie międzynarodowej.
Rosalynn, niezmiennie spokojna, ale równocześnie przenikliwa i nieustępliwa, przykuła uwagę opinii publicznej nie tylko swą empatią, lecz także swą mądralińską naturą – zawsze skłonną do działania, do ulepszania świata wokół siebie z równie wielkim zaangażowaniem, jakie świadczyła we własnym domu.
Wartości, które przechodzą na kartach historii
Była intymnie zaplątana w kampanię zdrowotną, z zapałem zwalczała stygmatyzowanie chorób psychicznych, stając się równocześnie jednym z filarów organizacyjnych i inspirujących dla centrum dedykowanego poprawie dobrostanu ludzkości. Z determinacją przełamała niejeden krąg uprzedzeń, na swój niepowtarzalny sposób kontrybuując do budowy świata, w którym otwartość na trudności psychiczne przestała być tabu.
Nie należy zapominac też, że Rosalynn Carter wyznaczyła nowe leża dla roli pierwszej damy, nadając jej bardziej kompletny i dynamiczny kształt. Stanowiła ożywione, duszne źródło wsparcia dla swojego męża, ale też – nonszalancko mogłoby się zdać – dla całej amerykańskiej społeczności.
Spadek, który przetrwa pokolenia
Zwracając się ku dziedzictwu, które pozostawia po sobie, nie sposób jest przeoczyć ogromu jej wpływu na ruch praw kobiet czujących się dotąd umarzane w tonie publicznej dysputy. Nieustannie webiący się obraz postępowości Rosalynn, ich niemalże sztandarowy model, na trwale zapisał się w annałach, podkreślając fakt, iż mocy może również tkwić w dyskrecji i równoważmym podejściu.
Sława, jaką się otoczyła, wynikała z przeżytej z mężem wspólnej, bogatej w epizody, życiowej odysei, gdzie niestrudzenie pracowała na rzecz nie tylko jego prezydenckiej spuścizny, ale i na polu szlachetnych inicjatyw społecznych. Z uważnym okiem na syndromy społeczne i dysfunkcje obywatelskie, oferowała nie tylko werbalne wsparcie, ale realne działania, które poważnie zmieniły wiele z życiowych scenariuszy dla ogromnej ilości ludzi.
Dzisiaj, z biadaniem w głosie odbieramy smutną wieść, że ta godna podziwu, pełna życia i mocy inspiracji dama opuściła nasz ziemski padół. Stała się jedynie wspomnieniem – choć żywym i niezatartym – w annałach służby publicznej. Rosalynn Carter, niegdyś tętniąca życiem obok swojego męża, teraz pozostawiła nam spuściznę, która świadectwem stanie na wieki, za co z głębin naszych serc, przepełnionych wdzięcznością i uznaniem, składamy jej pokłon.
Comments